Trynitarne podstawy sakramentu pokuty

Według Hansa Urs von Balthasara, książka Adrianny von Speyr na temat spowiedzi jest najważniejszą z jej prac. Uwyraźnia ona zakorzenienie sakramentu pokuty w życiu Trójcy Przenajświętszej.

Przez całe swe życie, lecz jeszcze bardziej na krzyżu, Chrystus czuł na sobie ciężar wszystkich grzechów świata. Krzyżując Chrystusa, ludzie odrzucili Boga. Sprawiło Mu to ogromny ból, ponieważ widział On w tym jednocześnie obrazę Ojca i krzywdę, którą ludzie wyrządzili samym sobie, broniąc się przed nieskończoną Miłością.

Na krzyżu Chrystus wyznał swojemu Ojcu grzechy całego świata. Przyjmując na siebie ich brzemię, czuł doskonałą skruchę i odrzucał je w sposób całkowity.

Podczas spowiedzi chrześcijanin uczestniczy w owej doskonałej skrusze Chrystusa: jest w niej zanurzony. Otrzymuje od Zbawiciela łaskę odrzucenia własnych grzechów i grzechów całego świata.

Otrzymując natomiast rozgrzeszenie kapłańskie, penitent uczestniczy w rozgrzeszeniu świata, którego udzielił Ojciec sprawiając, że Jego Syn zmartwychwstał. I nie przypadkiem właśnie w dniu swego zmartwychwstania Chrystus zobowiązał swoich Apostołów do przekazywania światu tego ojcowskiego rozgrzeszenia. Obdarzając uczniów mocą Ducha Świętego, przez którego z woli Ojca dokonało się Jego zmartwychwstanie, mocą, która Go przepełniała, rzekł: 'Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane' (J 20, 21-23)

Adrianna von Speyr, 'Spowiedź', Lethielleux

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6

Home | Z Katechizmu | Stałe Konfesjonały | Literatura | Porady | FAQ | Inne

Copyright (C) Salwatorianie 2000